ضرورت تربیت دینی

تربیت کودکان

ترویج نماز در کودکان از خردسالی، بهترین روش محکم سازی ایمان و اعتقاد قلبی به خدا خواندن نماز.

باید آموزش دینی به همراه پرورش حس دینی و درونی‌سازی معارف دینی باشد، تا در نتیجه اعتقاد و علاقة قلبی به دین و تکالیف آن در وجود فرد ایجاد شود. حال اگر بر اساس درونی سازی معارف دینی، احساسات‌ مذهبی در کودک پرورش یابد ‌و مورد تشویق ‌قرار گیرد، ‌او در مراحل بعدی یک ‌فرد معتقد و مؤمن ‌خواهد بود. بنابراین، شرط دین‌داری تنها یادگیری مسائل دینی نیست؛ بلکه این اولین مرحله برای اُنس دینی است. به طور دیگر، می‌توان گفت:

هدف از فرآیند آموزش، تنها انتقال دانش دینی نیست؛ بلکه باید مهارت‌های سه‌گانه ی: گرایش به معنویت (معنویت‌خواهی)، کسب معنویت (معنویت‌یابی) و تقویت معنویت (معنویت‌افزایی) با بهره‌گیری از منابع علمی، روان‌‌شناسی و دینی آموزش داده شود.

نظر من درباره تاثیر نماز در تربیت کودکان

به نام خدا

به نظر من تاثیر نماز در تربیت کودکان به فضای معنوی خانواده بستگی دارد. همان طور که میدانیم، یک فرزند در خانواده اش بزرگ و تربیت می شود؛ پس فضای معنوی خانواده بر انس فرزند با نماز بستگی دارد. نزدیکی فرزند با نماز، بسته به نزدیکی پدر و مادر و خانواده ی فرزند با نماز است.بر اساس حکایت و گفته ی پیامبر، کسی که کاری را انجام نمی دهد، نمی تواند دیگری را وادار به انجام ان کار کند و اصلا آن فرد آن کار را انجام نمی دهد (حکایت این که پدر و مادر کودکی از پیامبر می خواستند کودکی را از خوردن بیش از حد خرما، نهی کند).

پس خانواده باید رفتار های خودشان را کنترل کنند تا بتوانند رفتار های فرزندشان را کنترل کنند؛ یعنی همان قدر که انها با نماز و قرآن و خداوند انس دارند، فرزنشان هم انس خواهد داشت و اگر انها نماز نخوانند، چه بخواهند و چه نخواهند، فرزندشان هم نماز نخواهد خواند. (البته شاید فرزند به خانواده اش نگاه نکند و یا در بزرگی، راهش را تغییر دهد و قرآن ونماز انس بگیرد). پس در این صورت اگر کودکی با نماز اشنایی پیدا نکند، اصلا نماز نمی تواند بر تربیت ان کودک تاثیری داشته باشد.